1975-1984
Dom Pomocy Społecznej w Górnie powstał jako odpowiedź na zmiany społeczne zachodzące w Polsce w latach 70. Celem utworzonego na bazie pięciu pawilonów Państwowego Sanatorium Przeciwgruźliczego Domu Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych w Górnie było przede wszystkim niesienie pomocy samotnym rolnikom- rencistom, którzy na skutek migracji młodego pokolenia do miast, potrzebowali stałej opieki ze strony państwa.
W styczniu 1976 roku instytucja zostaje przemianowana na Państwowy Dom Rencistów Rolników i jest pierwszą tego typu placówką w Polsce. Miejsce znajduje w nim 67 podopiecznych, a średnia wieku wynosi 75 lat 10 miesięcy. Warunkiem przyjęcia jest przekazanie państwu posiadanej ziemi w zamian za rentę.
Pierwszym dyrektorem placówki mianowany zostaje pan Franciszek Szypuła, który funkcję tę pełni do roku 1981, czyli do momentu powołania go na dyrektora Domu Kombatanta w Rzeszowie.
W listopadzie 1981 roku funkcje dyrektora PDRR przejmuje pani Maria Szypuła. W 1984 roku, w celu zwiększenia liczby miejsc, do PDRR włączony zostaje pawilon 17.
1985-1994
W 1985 roku, w Państwowym Domu Rencistów-Rolników przebywa 85 osób, a ich średnia wieku wynosi 75 lat i 4 miesiące. Funkcję dyrektora nadal pełni pani Maria Szypuła. W tym dziesięcioleciu PDRR przejmuje od Sanatorium p. Gruźliczego w Górnie kolejne pawilony: nr 15 i 16.
Pawilon 15
Pawilon 16
W związku ze zmianami profilu przebywających i przyjmowanych do PDRR podopiecznych, w 1989 roku zmianie ulega nazwa placówki, która od tej pory nosi nazwę: Państwowy Dom Pomocy Społecznej Rolników dla Przewlekle Chorych.
Lata 1985-1994 to również okres, w którym na ślubnym kobiercu stają trzy pary spośród podopiecznych domu.
Zmiany ustrojowe rozpoczęte w 1989 roku pozwoliły na utworzenie na terenie domu kapelanii. Pierwszym kapelanem Państwowego Domu Pomocy Społecznej Rolników dla Przewlekle Chorych zostaje ks. Marian Baran mianowany 25 sierpnia 1994 roku do pełnienia tej funkcji przez Kurię Diecezjalną w Rzeszowie. Wcześniej, bo w maju tego samego roku, obok pawilonu 21 zostaje wybudowana i poświęcona kapliczka Matki Bożej.
Miejsce to stało się później pretekstem do organizowania spotkań integracyjnych dla podopiecznych domu w Górnie i innych zaprzyjaźnionych domów pomocy społecznej województwa podkarpackiego znanych pod nazwą „Majówek”. Spotkania te zawsze rozpoczynane były uroczystym odśpiewaniem litanii loretańskiej do Matki Bożej, a następnie kontynuowane przy poczęstunku i muzyce tanecznej.
1995-2004
Lata 1995-2004 to okres intensywnych zmian. W lipcu 1995 roku Dom Pomocy Społecznej przejmuje kolejny pawilon: nr 13.
Dzięki dofinansowaniu przez Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej zostają wymienione pokrycia dachowe poszczególnych pawilonów.
26 sierpnia 2001 roku do użytku zostaje oddany nowy budynek usługowo-techniczny, w którym znajduje się kuchnia z zapleczem, pralnia, kotłownia, stołówka, garaże i niewielkie pomieszczenie zaadaptowane na potrzeby pracowni terapii zajęciowej. Również i ta inwestycja wspierana jest przez Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Dzięki wykonanemu dodatkowo kanałowi ciepłowniczemu Dom Pomocy uniezależnia się od dostaw energii cieplnej, które wcześniej zapewniane były przez kotłownię Sanatorium.
W 2000 roku dyrektorem placówki zostaje pan Józef Kiełb.
W związku z nowymi potrzebami i koniecznością objęcia szczególną pomocą osób ze schorzeniami psychicznymi, w 2002 roku przeprowadzony zostaje gruntowny remont pawilonu 21, przeznaczonego od tej pory właśnie dla nowo przyjmowanych podopiecznych z tego typu schorzeniami. 7 września 2002 roku instytucja zostaje przemianowana na Dom Pomocy Społecznej dla Osób Przewlekle Somatycznie i Osób Przewlekle Psychicznie Chorych.
Otwarcie pawilonu 21
Otwarcie tarasu przy pawilonie 15
W latach 2003-2004 przeprowadzona zostaje również termomodernizacja budynków DPS w Górnie, które od tej pory mają nowe elewacje. Wymienione zostają również wszystkie drzwi i okna budynków.
2005-2015
Dom Pomocy Społecznej przyjmuje coraz więcej osób cierpiących na choroby psychiczne. Konieczność niesienia im pomocy doprowadza do zmiany profilu placówki, która od 13 kwietnia 2010 roku nosi nazwę: Dom Pomocy Społecznej dla Osób Przewlekle Psychicznie Chorych.
W związku z koniecznością osiągnięcia standardów narzuconych przez Ustawę z dn. 8 grudnia 2006 r., wybudowany zostaje nowoczesny, dwukondygnacyjny budynek z 55. miejscami. Inwestycja zostaje dofinansowana z środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2007-2013. Poświęcenie budynku ma miejsce 15 czerwca 2010 roku.
Budowa pawilonu 26
Poświęcenie pawilonu 26
Tradycyjne „Majówki” kontynuowane są w formie Dni Kultury Ludowej gromadzących coraz większą liczbę zaproszonych gości.
Rok 2015 to rok jubileuszu 40-lecia istnienia Domu Pomocy Społecznej. Jednocześnie jest to najtragiczniejszy w historii placówki rok. W wyniku pożaru, który wybuchł w pawilonie 21 w styczniu tego roku śmierć poniosło 4. mieszkańców.
To jednocześnie rok, w którym nadal dokonywana jest modernizacja infrastruktury, tym razem w ramach Szwajcarsko – Polskiego Programu Współpracy Województwa Podkarpackiego. W ramach projektu rozbudowana zostaje instalacja solarna, przebudowane instalacje elektryczne i teletechniczne, zmodernizowane zostaje oświetlenie terenu instytucji oraz instalacja monitoringu, zaś na terenie obiektu zainstalowane zostają liczne obiekty rekreacyjne dla pensjonariuszy. Przeszkolony zostaje również personel domu.